قاصدک
خودرو به عنوان یکی از کاربردی ترین دست ساخته های بشری است که پیش از آغاز قرن ۲۰ میلادی استفاده از آن چندان رایج نبوده و مردم برای جابجایی بیشتر از حیوانات، کالسکه و گاها دوچرخه استفاده می‌کردند. قرن بیستم را شاید بتوان صده افزایش آسایش و رفاه مردم نامید چرا که در این قرن بود که استفاده از خودرو رایج شده و این وسیله حمل‌ونقل چنین گسترده در دسترس عموم قرار گرفت.
قاصدک؛ وقتی صحبت از خودرو می شود ناخودگاه ذهن آدمی به مقوله حمل و نقل و رفاه بشر خطور می کند و کمتر به سمت و سوی تصادف و خسارات آن سوق پیدا می کند اما قطعا بخش مهمی است و تلاش ها باید برای ایمن شدن تردد باشد.
اگر این موضوع را در جامعه هدف کوچکتری به عنوان مثال گستره ی شهرستان نور بررسی کنیم نوع و میزان تصادفات و بعضا دلخراش بالا به نظر می رسد. محور نور-چمستان-آمل که میان پیر و جوان منطقه به جاده مرگ موسوم است تابه حال به خون غلطیدن صدها زن و کودک و پیر و جوان را به خود دیده که این حجم از تصادفات منجر به فوت و جرح، دل هر انسانی را می آزارد.
اما نکته ای که بدان معطوف شود “پیر پروژه تعریض محور نور-چمستان-آمل” نیست از پل های نیمه کاره اش که در ایام تعطیلات کلافه کننده می شود تا زیرسازی چندین ساله برخی قطعه ها تا آسفالت هم اکنون قطعه نه چندان اولویت دار منطقه بهدشت، موضوع مهم تر و درونی تر است و آن هم فرهنگ غلط رانندگی و سهل انگاری های پلیس راهنمایی و رانندگی و پلیس راه است. هر چند به عنوان مثال تعداد ۴٠ سرعت گیر در مسیر رفت و برگشت محور چمستان نور هم که از خود عجایب است و شاید بتوان در کتاب گینس هم ثبت کرد نتوانسته آن چنان از میزان تصادفات کم کند.
نیسان های بدون پلاک و پلاک مخدوش، ماشین های غیرمتعارف با سرعت بالا تا رانندگان نوجوان بدون گواهینامه، وظیفه پلیس را به عنوان ضامن امنیت مردم بیشتر می کند تا با قاطعیت با چنین ناهنجاری هایی برخورد کند تا کسی به خود اجازه ندهد هم آسایش روح و روان مردم را بیازارد و همین که خانواده هایی را داغدار کند.
به نظر می رسد متولیان امر باید قاطعانه و دقیق تر با این ناهنجاری ها برخورد کنند.
نبی اله توکلی کارشناس ارشد مدیریت
